İçinde ne kadar sevgi var bilinmez.Ama ben sevgi denen kavramı devamlı arayorum.Bu arama çabalarım hep hayal kırıklarıyla sonuçlanıyor.Ayağıma batıyor hayal kırıklıkları.Etlerimi kesiyor.Canımı yakıyor.Yollarımda hayal kırıklıkları… Yürüyorum karanlıklara…

“Seversin kavuÅŸamazsın,aÅŸk olur” demiÅŸ Aşık Veysel.Hep aÅŸk oluyor…AÅŸk olsun be günlük…Sen de mi yapacaktın bana bunu.Senin de sonun var biliyorum.Yapraklarının bittiÄŸi yerde sen de bitiyorsun.O zaman, yavaÅŸ yavaÅŸ tükeniyorsun be günlük.YavaÅŸ yavaÅŸ terk ediyorsun beni.Sen de terk ediyorsun…Her kazananın terk ettiÄŸi gibi…

Sen kazandın…

Birbirine benzeyen günlerimin arasında bulmuÅŸtum seni.DeÄŸiÅŸtirmiÅŸtin aralarında karbon kağıtları olan günlerimi…Biraz mutluydum.Biraz gülüyordum.Sonra gittin.Geriye karanlık kaldı bir tek.Gelirken getirdiÄŸin her ÅŸeyi, bir anda alıp gittin…

MutluluÄŸum ve gülüşüm senin olsun.GözyaÅŸlarımdan deniz yapmasını bilirim ben…